Cerita Bahasa Belanda

                                                       Is papa dood?

door Danielle van der Ziel, 12 jaar

Sanne kwam terug uit school, ze liep ze liep zo snel mogelijk naar huis. Haar vader was ernstig ziek, dus moest iedereen op hem letten. Sanne stak de sleutel in het gat en liep naar binnen. Hallo pap riep ze. Geen geluid. Pap herhaalde Sanne. Stil...Ze liep de keuken in. Daar lag haar vader. Sanne krijste. Papa! Ze liep naar de telefoon. Het ziekenhuis. 221 nee, 112 ze typte het nummer in. Mijn vader help me schreeuwde ze. Ze gaf met moeite haar adres op. Niet veel later kwam de ambulance. Pap werd meegenomen.

Mama en Roos werden opgebeld. Roos is een oudere zus van Sanne. Samen zaten ze om het bed. Wordt papa beter? vroeg Sanne. Moeder gaf geen antwoord. Het was stil. Je hoorde wat piepjes van de apparaten. Papa lag met allerei draadjes in het witte bed. Roos lag te huilen, moeder keek stil voor zich uit. En Sanne keek verdrietig naar papa. Er kwam een zuster binnen. Wilt u even mee komen? vroeg ze aan mama. Mama liep mee. Sanne en Roos zaten in de kamer. Word papa beter? vroeg Sanne weer. Ja tuurlijk mompelde Roos. Vind jij papa lief? vroeg Roos. Ja tuurlijk zei Roos, maar dan op een heel andere toon. Ik mis pappie, en dood gaan is stom, zei Sanne. Papa wordt beter oke? En nou stil, snauwde Roos en ze pakte de Tina. Mama kwam weer binnen. En? vroeg Roos. Vanavond blijf ik bij Henk, jullie kunnen bij opa en oma terecht. Ze proberen papa beter te maken, en als het heel goed gaat kan hij over twee weken weer naar huis zei moeder. Naar oma en opa joepie, zei Sanne. Stom wicht snauwde Roos. 
Weer werd het stil.

Oma kwam hen ophalen, ze hadden het heel gezellig, eerst hadden ze over papa gepraat, en om afleiding te zoeken had opa een speurtocht door het bos gemaakt.
's Avonds aten ze pannenkoeken. Die avond kon Roos niet slapen, ze dacht aan papa. Gaat hij dood, ze had die middag haar zusje over tuigt dat hij beter werd, alleen zelf weet ze het niet. 

Het ging mis, papa kreeg 's avonds een hartaanval. Oma en opa werden gebeld. Ze gingen zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Hij was overleden. Moeder lag huilend naast het bed van papa. Roos gilde en zat huilend op een stoel. Oma had Sanne vast.

Papa werdt een week later begraven. Sanne begreep het niet echt, maar huilde wel. Mama, Sanne en Roos hadden een gedicht gemaakt.
Roos zou het voorlezen maar ze kon het niet, moeder deed het voor haar. 
Ze hoefen twee dagen niet naar school. Toen ze weer op school waren deed iedereen aardig, dat hielp niets vond Roos. Daarmee komt papa niet terug. 
Mama was erg stil, ze maakte het eten voor twee weken. Roos zei dat ze op moest houden. Eindelijk hield mama op. Tenslotte ging het leven door.

Papa is nu twee jaar dood.